"Meisje, meisje, als je valt, altijd iets van maken."

- Sonia Gaskell -

​

​

This theater research is a portrait of Li and the emotional and physical abuse she experienced within various juvenile institutions.Miss Sympathie is a piece about loss during childhood.Li is my sister. The narrative is generous. The tone is dark. The humor present.

This portrait is about survival, about not belonging anywhere and still finding your place. It's about dealing with life, about how easily things get out of hand, how everything simultaneously does and does not work out. A story about helicopters, heartbreak and finger stains on ivory white curtains.

​

​​

Het dorp waar we wonen bestaat voornamelijk uit boeren maar onze vader is een zwaantje. Dat is een politieagent op een moto. Hij heeft vaak last van slaapwandelen. Zo gebeurt het dat hij soms om 5:00 's nachts zijn politiepak aantrekt, tot aan zijn helm toe, en door het huis dwaalt. Om te voorkomen dat hij iets gevaarlijks doet, tilt onze moeder hem slapend op en draagt hem in haar armen de trap op, terug de slaapkamer in. Zoals net gehuwden elkaar over de drempel dragen, maar dan met een helm. En vaker. Je zou kunnen denken dat dat liefde is.

In 1993 wint Rani De Coninck de Miss Belgium Beauty Wedstrijd. Een ander meisje van 26 met een wollen paarse trui en blonde highlights grijpt naast de titel. Zij wordt gekroond tot ‘Miss Sympathie’. Dat is een titel die wordt uitgereikt aan de sympathiekste Miss. Onze vader vindt haar zo sympathiek dat hij wegtrekt uit ons huis en huurt met haar een appartement met zicht op zee. Soms duwt hij haar op de keukentafel en dan trekt zij haar perfecte benen op en slaat die om hem heen. Ze lachen en kussen met tong terwijl de zee op de achtergrond hard tegen de dijk slaat. Wij hebben zoiets romantisch nooit gezien. Behalve dan in The Sound of Music wanneer Maria blozend in de ogen kijkt van de kapitein terwijl ze walsen op een nazifeest en dat zeker liefde is.

Wanneer Li 6 is, draait ze met de gestolen sleutel het slot van de snoepjeskast open om de zelfgemaakte advocaat van onze moeder uit te lepelen. Onderbroken door een vreemd geluid loopt ze naar het hoekraam en ziet hoe een reusachtig helikopter-ding recht uit de hemel komt en lijkt te willen landen in de tuin. Het toestel vliegt af en toe bruusk terug de lucht in en komt zo gevaarlijk dicht bij de zijgevel. Hakkelend raakt het ding de grond, precies op het stukje waar vroeger de zandbak stond. Een moment lang gebeurt er niets. Alles staat stil, behalve het kort geschoren gras. Dan klapt de helikopterdeur open en gebukt uit het toestel komt onze vader. Hij zwaait blij naar haar. Li kijkt verbaasd naar onze moeder die rechts naast haar is komen staan, met halfopen mond. Zij lacht niet. Ze beveelt alle gordijnen te sluiten en binnen te blijven. Voor één keer mogen onze vingers de ivoorwitte gordijnen aanraken.

Op 10 dec 2022 kopt De Morgen: “Zes voormalige bestuurders van Lernout & Hauspie (L&H) zijn door het hof van beroep in Gent veroordeeld tot het betalen van schadevergoedingen van in totaal 655 miljoen euro, te verdelen onder ongeveer 4.000 burgerlijke partijen. Jaren geleden waren dat er meer dan 10.000, maar we zijn 20 jaar verder: er zijn mensen overleden, en anderen hebben de handdoek gegooid. De enige beklaagden die nog hoofdelijk aansprakelijk waren, zijn de zes bestuurders die ook veroordeeld werden voor fraude. Naast Jo Lernout en Pol Hauspie gaat het om Nico Willaert, Gaston Bastiaens, Carl Dammekens en Tony Snauwaert.” Die laatste is onze vader.

Videofragment waar mijn zus vertelt over de periode waarin zij in een jeugdinstelling terecht kwam: https://vimeo.com/915312323

In 2021 nam Li deel aan ‘Belgium Got Talent’. Ze eindigde met een paaldansact in de semi-finales https://www.hln.be/video/productie/lisa-en-chloe-worden-mythische-paaldansgodinnen-261679-261679

​

​Credits |

concept en regie: Kim Snauwaert

dramaturgie: Simon Baetens

choreografie: Charlotte Vanden Eynde
beeldend: Ika Schwander
performance: Lisa Snauwaert, Hendrik Van Doorn

met de steun van: De Grote Post, C-takt, Monty, De Brakke Grond, CAMPO

HISTORY

Sustainable community living: marriage extented to a legal entity 

Anyuta and Kim are married. Their wedding took place in Ghent on August 3, 2018 at 11 am in the presence of our parents, family and close friends. At 7 pm that same day, their wedding party started at the Theater aan Zee festival in Ostend. With family and friends, but also with a theater audience, who could attend the wedding party by buying a ticket.

We got married in order to obtain a residence permit for Anyuta (means), but with the clear intention of establishing a sustainable community (goal). According to the law, the latter is the most important requirement for a legitimate marriage. The documentation and experience of our marriage form the basis of an artistic oeuvre of installations, texts, performances, a theater performance and videos and objects. We hosted our wedding party at TAZ, a visual reflection on our police file was shown in the Red Star Line Museum, we created a theater performance 'A Number of Contradictions, Ignorances and Oddities' (co-production workspacebrussels and De Brakke Grond, residences CAMPO , Vooruit, Gouvernement, De Grote Post, with the support of the Flemish Government), ...

Our ambitions extend beyond various works about the sustainable community between the two of us. We would like to arrive at a new form of sustainability. We feel that we want to grow further as a couple and as individual artists. We each develop our own practice that, as a common denominator, maintains the idea of ​​sustainable living community, a practice where we can also invite other creators so that they also become part of our sustainable life community.

Flanders is famous for the model of artist-run organizations as a method of self-organization of individual artists. The phenomenon is mainly known within the audiovisual sector and in the performing arts. As artists with a hybrid practice, we draw inspiration from existing initiatives and we want to further professionalize ourselves in the field of visual arts, film and audiovisual arts, stage following their example.